Mijn naam is Lydia, 34 jaar, samen met mijn man heb ik de zorg en verantwoordelijkheid voor onze kinderen: de beginnend puberende tiener Deborah, de intense kleuter Eden, peuter Joah die alles op een drafje doet , vooral weg lopen, en onze baby Maeve. Ik mag nog baby zeggen. Met dit toch wel drukke gezin wonen wij in een rijtjeshuis midden op de veluwe. Als ik naar buiten kijk is het alvast lekker groen. En thuis wordt het ook steeds een beetje groener. Joah en Maeve dragen wasbare luiers. We proberen steeds minder verpakkingsafval en wegwerpproducten te kopen en de komende maanden zullen we beslissen welke investeringen we moeten nemen om ons rijtjeshuis uit 1971 zuiniger te maken.

 

“Als iemand dit moet doen, ben ik het wel.” Was één van de gedachten die ik had over wasbare luiers. “Ik ben thuisblijfmama; het bespaart geld op meerdere manieren en ik ben meestal de enige die overdag verschoont. Als ik zo een paar wegwerpluiers uitspaar dan scheelt dat toch weer in die container en op de afvalhoop.” Een gekke gedachte natuurlijk, want iedereen kan in principe wasbare luiers gebruiken, ook de oppas. Mijn conclusie was dat ik echt bijzonder weinig argumenten had om wegwerp te  blijven gebruiken.

 

Het moment: Joah was net een paar weekjes oud. Ik kende de termen pocket luiers, inleggers en hydrofiel via een vriendin en google. Verder ging mijn kennis niet. Joah had nog een hele luiercarrière voor zich en Eden had alleen nog ’s nachts een luier aan. Die dag sjouwde ik een respectabel  voorraadje wegwerpluiers en doekjes genoeg voor 2 kinderen en 3 weken van de auto, de voordeur door. “Ik lijk wel gek. De komende jaren moet ik steeds zo’n stapel halen, dan is mijn man aan het werk en dan loop ik dus niet alleen met luiers, maar ook met twee of drie – uiteraard weglopende of anderszins niet braaf meewerkende- kinderen te slepen door het dorp.” Alles van die stapel in de gang zou dan in de container zijn verdwenen. Gekocht voor de groeiende afvalberg.

 

Tijd voor actie en onderzoek. Het leek een doolhof van termen met bijbehorende opleiding in de luierkunde. Soorten luiers, soorten overbroekjes, materialen maar ook wasroutines en bewaaradviezen. De man des huizes moest nog mee in het plan en er kwam een aarzelend groen licht met als voorwaarde dat er één duidelijk systeem zou komen.

 

En dat systeem is er gekomen. Intussen draagt ook onze jongste uk deze luiers – ook zo’n lekkere poeperd. Hoe je luiers kiest die bij je passen zal ik binnenkort over schrijven. Wat leuk dat ik mijn ervaringen met hier op GRN United met jullie mag delen. Ik heb er zin in!