Als ik denk aan duurzaamheid, denk ik onbedoeld aan de Geitenwollensokken-hippie, de boomknuffelaar, de onzelfzuchtige dierenvriend, de treinreiziger die nooit meer op tijd aankomt omdat de treinen nooit rijden, de bewoner van een zelfgebouwde boomhut-woning (die natuurlijk enkel op zonnepanelen werkt), de die-hard vegan.. etc..

 

Als ik eerlijk ben, wou ik dat ik een van bovenstaande onzelfzuchtige mensen was. Dat meen ik. Ik heb er veel bewondering voor. Maar ik ben nou eenmaal gehecht geraakt aan de dingen die het leven makkelijker maken. Want in mijn ogen staat duurzaamheid gelijk aan ‘veel moeite en tijd’.

 

Als je fulltime werkt en naast het huishouden ook nog een klein beetje van de wereld om je heen wilt genieten moet je soms gewoon gaan voor de snelle hap, de auto, de voorgesneden groenten en de korte citytrip met het vliegtuig.

 

Toch?

 

 

Maar iets zit me niet lekker.

 

Soms speelt mijn geweten op en vraag ik me af wat er gebeurt als we de aarde hebben leeggeplukt en vol hebben gegooid met plastic? Waar we heengaan op vakantie als eigenlijk alle bestemmingen er even troosteloos uitzien? Diep in ons hart weten we allemaal dat we niet kunnen blijven consumeren zoals we nu doen. We weten allemaal dat we moeten veranderen, maar ik wacht tot op heden nog steeds op de dag waarop mijn buurman de eerste stap zet…

 

Het is dus duidelijk; verandering moet vanuit onszelf komen. Daarom wil ik in de aankomende maanden op zoek naar manieren om mijn levensstijl te vergroenen, zonder mijn leven compleet om te gooien. Ik ga mijn leven onder de loep nemen en persoonlijk onderzoeken (en ondergaan) welke kleine, of grote veranderingen voor mij haalbaar zijn.

 

Wordt vervolgd….

 

De volgende keer: “Research: Mijn zonden op een rijtje”