Ons wasbaar luieravond zet zich verder. Hoewel ik nooit had gedacht dat ik ooit zou moeten strippen, kwamen we nu onverwacht toch in deze situatie terecht. Ik kocht 9 luiers tweedehands voor een financieel voordelige prijs. Op het moment dat mijn luiers toekwamen, besefte ik pas dat de prijs redelijk in verhouding stond met de kwaliteit: afgedragen en vuile luiers. Mmm, niet helemaal hoe ik het in gedachten had. Totaal tegen mijn verwachtingen in was mijn man wel fan van de luiers. Hij vond de vorm en de drukknoppen handig. De luiers dus terug wegdoen, was geen optie. We namen ze een aantal weken in gebruik en op zich deden ze wat ze moesten doen, alleen, na enkele weken vond ik ze al stinken. Hoe ik ze ook waste, ze bleven samen met ons wasmachine een onfrisse geur uitstralen. Ik kwam op Facebook al een heel aantal keren de term ‘strippen’ tegen, dus bedacht me dat dit misschien wel het moment was om dit verder te onderzoeken.

Hoe strippen?

Ik typte bovenstaande zoekterm op in Google. Heel naïef kwam ik op websites die ik totaal niet bedoelde. Mijn man zou deze zoekopdracht zeker appreciëren, maar niet wat ik gedachten had. ‘Luiers strippen’ dus, niet zelf strippen. Ik botste op heel wat mogelijkheden en probeerde kritisch enkele webpagina’s door te lezen. Ik wilde vooral een methode die niet te veel aankoop van producten vergde en die niet te giftig was. Ik kwam via theclothdiaperfiles.nl bij ‘Borax’ uit, een licht giftig product. Aangezien ik ook nog andere methodes tegenkwam (bv via de website van de Luierhoek), heb ik er toch maar geen Borax ingedaan (de naam alleen al klinkt licht agressief) Ook al is het maar ‘licht’ giftig, het lijkt me toch niet zo aangenaam op Thorin zijn billetjes.

Werkwijze

5 stappen, 5 keer wassen, redelijk intensief dus.

Ik begon met de luiers gewoon te wassen en drogen. Nadien gingen ze in een badje met enkele producten. Ik voelde me even een soort van heks die een mengsel aan het brouwen was. Ik kocht een grote doos Calgon, voegde hier natriumcarbonaat aan toe en nog wat wasmiddel. En dan laten inweken. Ik zag op internet foto’s van mengsels die helemaal zwart kleurden en keek er al naar uit om afscheid te nemen van dit vuil. Groot was mijn teleurstelling toen ik na 5u mijn luiers uit een kleurloos mengsel viste. Hopelijk toch genoeg onzichtbaar vuil dat is losgekomen, maar dat je niet ziet (zo las ik het toch ergens).

Nadien nog een ronde wassen zonder wasmiddel op 60°, nog een was op 90° met wasmiddel en om af te sluiten nog een was op 60°.

Resultaat

Als ik eerlijk ben, dan trek ik serieus in twijfel of dit allemaal de moeite was. Buiten na elke was mijn man in bedwang te moeten houden (‘jouw favoriete luiers met de drukknoppen zitten nog maar aan ronde 3, nog wachten om ze te gebruiken!’) zijn ze qua uitzicht niet veranderd. Sommige zien nog even bruinig en vuil. Ze ruiken echter een stuk beter, dus misschien was het het toch waard? Ik sus mezelf met de gedachte dat er hopen onzichtbaar vuil uit zijn en dat uiterlijk ook niet alles is 🙂

Sanne Ovaere

Sanne is mama van Nolan* (2015) en Thorin (februari 2018). Met de komst van haar kinderen kwam de groene microbe ook stilaan in haar leven. Ze gaat in kleine zaken op zoek naar een duurzamer leven. In deze filosofie paste ook het minstens uitproberen van wasbaar luieren. Ze is intussen actieve fan van die stoffen dingen, al weet ze er nog lang niet alles over en leert ze er dagelijks over bij. Sanne schrijft over haar zoektocht in de wereld van wasbaar luieren.