Waarom moestuinieren?

Moestuinieren: even stoppen met denken en alleen maar ‘doen’

Ken je dat? Al die gedachtes in je hoofd? Je vliegt en rent maar door, tijd om even stil te staan of zijn, is er nauwelijks. Ik ben ook zo iemand. Behalve als ik in mijn moestuin ben. Daar gaat mijn hoofd even op mute.

 

Ik ben een typisch stadsmens: festivals, films en kopjes koffie in knusse cafés. Als je me drie jaar geleden had gezegd dat ik zou gaan moestuinieren, had ik je verbaasd aangekeken. In de stad? Moestuinieren is toch alleen voor ‘bejaarden’ met een enorme lap grond in hun bezit? Boy, was I wrong.

 

Burn-out

Drie jaar geleden zag mijn leven er overigens helemaal niet meer zo stads uit. Festivals, films en kopjes koffie? Dat deed ik niet meer. Ik lag compleet uitgeteld op de bank. Diagnose: burn-out. Ik zal je het lange verhaal besparen. Maar in het kort: ik zorgde voor mijn zieke vriend (inmiddels ex), werkte 36 uur per week en had daarnaast ook nog een eigen tekstbureau. Recipe for disaster bleek achteraf.

 

Alsof het zo moest zijn

En precies in die periode, waarin ik keihard de bodem raakte en dagelijks paniekaanvallen had, vertelde een collega me dat er lapjes grond vrijkwamen in de buurttuin bij mij om de hoek. Dat triggerde iets.

Als kind was ik altijd buiten, mijn vader aan het helpen in de tuin en aan het frotten in mijn eigen tuintje met een zelfgemaakt vijvertje. Ik herinnerde me hoe heerlijk dat was. Ik bracht er uren door en vergat de tijd compleet. Zoals je als kind nog zo makkelijk kan. Zonder er echt over na te denken, meldde ik mezelf aan. Ik kreeg het allerlaatste vrije lapje. Alsof het zo moest zijn…

Ik kan echt helemaal opgaan in het zaaien van mijn groenten

 

Rust en natuur

Drie jaar later is er heel wat veranderd. Ik heb mijn vaste baan opgezegd en ben freelance tekstschrijver. Mijn huidige lapje grond is vier keer zo groot als het lapje waarmee ik begon (nog steeds heel klein hoor: 6,5 m2). En ik heb een eigen moestuinsite: moesmeisje.nl.

Ik ben echt helemaal om: moestuinieren is geweldig en zeker niet alleen iets voor grijsaards. Sterker nog: in mijn moestuin zijn de meeste leden juist onder de vijftig. Ze komen daar om met of zonder hun jonge kinderen te genieten van de rust en de natuur. Gewoon middenin de stad.

 

Hoofd en telefoon uit

Zelf merk ik hoe heilzaam het is om die rust te kunnen opzoeken. Ik woon middenin Utrecht, in de levendige en gezellige wijk Lombok. Hier is altijd wat te doen, de straten zijn nooit leeg. Dat is ook de charme van deze wijk, waar ik enorm van geniet. En tegelijkertijd heb ik soms de behoefte om me daar aan te onttrekken. Even niet bezig zijn met sociale activiteiten en sociale media. Wat oeffff, daar ben ik toch wel aan verslaafd hoor.

De moestuin is voor mij de plek waar mijn hoofd op mute gaat en de telefoon weg (behalve natuurlijk als ik filmpjes van mijn groenten maak voor mijn Insta Stories;-)).

Hier ben ik alleen maar met mijn handen bezig. Ik laad mezelf op, zodat ik daarna weer ruimte in mijn hoofd heb om mijn werk als tekstschrijver goed te doen. Want creativiteit ontstaat juist op momenten dat je jouw hoofd even rust gunt.

 

Herstellen

Ik ben helaas nog niet helemaal hersteld van mijn burn-out, maar het gaat wel stukken beter met me. Moestuinieren heeft me de rust gegeven waar ik zo naar op zoek was. En ik houd me steeds meer met dingen bezig die ik belangrijk vind en waar ik energie van krijg. Ik richt me niet meer op al het negatieve nieuws in de wereld, maar kijk naar de mooie dingen om me heen. En ik denk na over hoe ik de wereld zelf een beetje mooier kan maken. Bijvoorbeeld door duurzamer te leven. Moestuinieren is daar een goed voorbeeld van. In mijn volgende blogs vertel ik je daar graag meer over.

 

Hoe vind jij rust?

Herken je jezelf in mijn blog? Dat altijd maar druk zijn en die duizenden gedachtes in je hoofd? Hoe kom jij tot rust? Ik ben benieuwd!

Insecten hotel maken
NO COMMENTS

Geef een reactie

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.