De (on)zin van gratis
Hoeveel wuppies heb je nog in huis? Draag je écht die zonnebril met dat bedrijfslogo erop? Met hoeveel pennen van de laatste cursus schrijf je nog?
Sparen voor gratis
Tegenwoordig kunnen we zo ongeveer sparen voor alles. Bakvormpjes, voetbalplaatjes, glazen van nepkristal, dierenplaatjes, handdoeken en pannensets bijvoorbeeld. Daarnaast is het ook redelijk gewoon dat we sommige dingen gratis krijgen, zoals de pen en een notitieblok tijdens een cursusdag, een paar samples van andere beautyproducten bij aankoop van een dagcrème of een T-shirt als je meedoet met een actie voor een goed doel.
En dan zijn er nog de “gratis” boodschappen waarmee je je voorraadkast vol kunt zetten. En natuurlijk alle try-outs: gratis e-boeken, gratis online cursussen en trainingen, probeerverpakkingen, de krant die je op straat krijgt, DIY-recepten, printables, noem maar op. Allemaal hartstikke gratis, ja, inderdaad.
Waarde vs. prijs
Maar wat is nu de waarde van deze producten voor jou? De kans dat je iets ook écht gaat gebruiken of dat het product of de dienst je daadwerkelijk waarde brengt, is klein. Een gratis online cursus wordt meestal niet gezien als iets exclusiefs, iets “wat je móet hebben”. De kans dat je dat e-book wat je ooit gedownload hebt gaat uitlezen, is ook miniem. Doordat het gratis was, is het in je ogen al niet zo boeiend meer.
Hoeveel is iets waard als jij er € 0,0 voor hebt betaald?
En dus liggen die pen en dat notitieblok waarschijnlijk op een stapel op je bureau. En die beauty-samples zijn beland tussen de sleutels, de ongeopende post en de krant. De probeerverpakking gooi je na een jaar weg, want: over de datum. En die leuke knutsel-frutsel printables… die moeten inderdaad ook nog ergens liggen, ja…
Het is één van de dingen die waar ik me bewust van werd in mijn eerste maanden als minimalist: we zijn zo gewend aan deze gratis dingen! We staan er zelden bij stil hoeveel er in ons huis komen. Hoe gewoon het is. Zo bestelde ik onlangs één printercartridge en kreeg ik er twee pennen, een ballon, een boekje met ‘handige bijpassende producten’ en een kaartspel van het bedrijf bij. In plaats van één cartridge, waarbij ik het één-in-één-uit principe wilde toepassen door de oude meteen te recyclen, zat ik ineens met een totaal van 6 items in huis.
Milieukarma
Zowel vanuit minimalistisch als milieu-oogpunt vond ik dit stom. Het is ook één van de redenen dat ik sinds kort bijhoud wat ik allemaal koop en weg doe. Een heleboel van die dingen die ik weg doe, zijn namelijk helemaal geen dingen die ik heb gekocht. Het zijn die extra items, zoals het kaartspel of samples die ik als blogger ongevraagd opgestuurd krijg. Zit je dan met je goeie gedrag!
Het is eigenlijk driedubbel zonde: het bedrijf stuurt het en maakt daardoor extra kosten, ik moet actie ondernemen om het weg te doen of het blijft ergens in huis ronddobberen. En we hebben resources gebruikt die eigenlijk niet gebruikt hoefden te worden. Gratis producten zijn slecht voor je milieukarma en doen je minimalistische hart bloeden.
Het lijkt me daarom goed om af te rekenen (haha, pun) met al die spaaracties, gratis producten en samples. Als je het écht nodig hebt, wil je vast ook een goed product, toch? Of dat nu gaat over appelstroop, een cursus of moisturizer. Of zitten jullie wel te wachten op zoveel mogelijk gratis prullaria en pennen? In dat geval heb ik er nog wel een paar 😉
xAnja
Hoi! Ik ben Anja. Geboren in 1984 en wonend in Rotterdam. Ik ben in 2015 begonnen met minimaliseren, zonder dat ik wist dat dat zo heette. Ik verhuisde toen van een eengezinswoning naar een appartement en was stomverbaasd over de hoeveelheid spullen die uit het oude huis kwam. 75% ging er weg – en ik had me nog nooit zo Zen gevoeld.
Nu schrijf ik drie keer per week over minimalisme in de meest praktische zin van het woord op mijn blog MinimalistDutchie.com en eens per maand op GRN United.