De kringloopwinkel is mijn nieuwe beste vriend. Ontspullen, consuminderen en minimalisme mijn nieuwe lifestyle. En dat is een behoorlijke uitdaging in mijn huishouden. Een huishouden dat ondertussen bestaat uit 4 volwassenen met hun aanhang, een kat en een setje kippen. Mijn kroelkippen eigenlijk, waarvan ik als vegan de eieren toch maar gewoon laat staan. En dat wordt gewaardeerd, want dan blijven er meer low CO2 geproduceerde eitjes over voor mijn huisgenoten. 

We zijn best duurzaam en groen

Mijn huisgenoten blijven me complimenteren met mijn tweedehands aankopen, maar houden het zelf liever bij fair fashion. Ze verslinden mijn vegan brownies, ook als ik vertel dat ze van pompoen zijn gemaakt. Maar vinden stiekem de niet vegan in plastic verpakte variant van de super wel lekkerder. Huisgenoten die braaf mee doen aan afval scheiden, ook al is het soms zuchtend. Huisgenoten die elke ochtend onze woning keurig verlaten met een keepcup en weten dat plastic vloeken in de kerk is. Huisgenoten die veel accepteren, maar die mijn aansluiting bij de Tiny House Movement toch echt te ver vinden gaan. Of ik niet voorlopig in mijn eentje kan verhuizen naar een omgebouwde schuur naast de kippen als ik zo nodig Tiny wil. Time to move?

Foto door Gerbrand Oosterloo van der Weg

Scrollend dromen we weg bij Funda

Heel wat swipe-uren heb ik doorgebracht op Funda, scrollend weg dromen naar een nieuwe woonplek. Zwanger scrolden we via de studentenflat in de stad naar een keurig jaren 80 huis in een dorp aan zee. Er moest ruimte komen voor baby´s, katten en spullen. En een dikke oprit voor leaseauto´s, een boot en een trampoline. De garage propten we vol met fietsen, skelters, kinderwagens en een pingpongtafel. Tot dat zelfs te krap werd. En we nog meer ruimte nodig meenden te hebben voor voetballende jongens met hun vrienden, nog meer spullen en grotere auto’s. We snakten naar bewegingsvrijheid, buitenlucht en meer vrijheid. De schutting met de buren kon de rondvliegende voetballen niet meer aan. Onze WA-verzekering dekte de glasschades niet langer meer. De buurt was klaar met onze ballen en met de kinderfeestjes met 20 gelijksoortige herrieschoppers tussen de schuttingen. Klaar met rommel, herrie en onze poepende katten in hun tuin. Time to move.

We hielden van het buitenleven, van spullen en het strand

Met veel dozen en herrie scrolden we via Funda naar een grote mensen huis met nog meer ruimte voor spullen. Nog dichter bij het strand en met een hele grote tuin. We plaatsten voetbalgoaltjes, een basketbalpaal en vulden elke zomer het te grote plastic opblaaszwembad. De rare beestjes na een paar warme dagen namen we voor lief. Net als de stinkende, rottende ondergrond als het bad weer opgeruimd werd. We genoten van onze kippen, ook al zat er per ongeluk een kukelende haan tussen. Adopteerden nog een kat en namen een grotere BBQ. We hielden van het buitenleven, van vrienden, familie, spullen en van het strand. Het was altijd druk, gezellig en vol. Tot voetballen in de tuin plaats maakte voor bier drinken. De pingpongtafel werd gebruikt als eettafel en de trampoline werd ingeruild voor de sportschool. Het werd stiller in huis. Het werd leger in huis. Time to move?

Time to move Tiny?

Scrollend switchte ik als vegan vintage shopper met vliegschaamte van Funda naar de ‘kleine hutjes’ website Tiny Findy. Met twee is een zelfvoorzienend leven in maximaal 50 m2 te overzien. Althans, dat besloot ik. Ik begon aan een nieuwe droom. De kippen en de kat mogen mee. Mee naar mijn zelfvoorzienende luxe tiny huis op wielen. Wat een vrijheid, wat een ontdekking en wat een mooie duurzame stap. Grip hebben op je eigen woonomgeving met slim gebruik van je eigen water, voorzien in je eigen energie en het minimaliseren van eigen afval. De bouwtekeningen liggen op tafel. Mijn parttime huisgenoten tonen interesse uit beleefdheid, lachen en nemen nog een hap van een vegan brownie. Dit keer gemaakt van zoete aardappel. Ze vragen wat we eten vanavond en stoppen nog een was in de machine. Time to move. Al is het voorlopig naar een bouwproject in de achtertuin.

Manon van Leeuwen

Manon woont in de natuur aan het strand en is een vegan 50+ vintage shopper die al jaren probeert haar eco footprint drastisch te verkleinen. Dit gaat met vallen en opstaan. De aarde is in crisis en zij zo soms ook. Als zakenvrouw, moeder in een druk mannengezin, buitenmens en duurzaamheidsfreak probeert ze te voorkomen in een eco midlife te belanden. En dat lukt steeds beter. Ze besloot ZustainaBox op te richten en schrijft op een grappige manier over haar eco belevenissen op Manon Loves Life.nl. Zo hoopt ze het eco virus te verspreiden, dat vooral heel leuk is. Ze gelooft dat elke stap telt en niemand te klein is voor impact.

www.manonloveslife.nl