Onlangs las ik het boek ‘Digitaal Minimalisme – Doelbewust omgaan met digitale overvloed’ van Cal Newport, die de minimalistische denkwijze toepasbaar maakt op onze digitale levens. Immers, deze digitale middelen kosten ons steeds meer tijd en aandacht en dat gaat ten koste van andere, misschien wel belangrijkere, zaken. Om erachter te komen of die aanname klopt én om m’n smartphoneverslaving te lijf te gaan, ging ik een maand digitaal opruimen. Hoe dat ging en wat ik ervan leerde lees je hier.

Foto: John Tuesday

Even een korte recap van de aanleiding: Newport stelt dat onze huidige relatie met digitale middelen zoals social media niet helemaal de relatie is waar we ooit om hebben gevraagd. Er sluipen dagelijks vele tientallen notificaties, statusupdates en foto’s onze levens in. Eén ding met aandacht doen is iets wat we zijn verleerd, we staan altijd ‘aan’ en zijn continu verbonden. De eerste ernstige gevolgen van de opkomst van dit tijdperk beginnen zichtbaar te worden: zo voelen jongeren die veel tijd doorbrengen op sociale media zich eenzamer dan ooit, neemt ons concentratievermogen zienderogen af en hebben we steeds meer sociale angsten, met als resultaat dat we ons nóg vaker terugtrekken in de digitale wereld.

Proces van digitaal opruimen

Om hieruit los te komen stelt Newport een ‘proces van digitaal opruimen’ voor, bestaande uit drie stappen:

1. Reserveer een periode van dertig dagen waarin je afziet van alle optionele technologieën in je leven. Een technologie is optioneel tenzij je tijdelijk afwezigheid het dagelijkse verloop van je werk- of privéleven zou schaden of aanzienlijk zou verstoren.
2. Tijdens de periode van dertig dagen onderzoek en herontdek je bezigheden en gedragingen die voldoening en betekenis geven.
3. Aan het eind van deze periode begin je met een schone lei en breng je de optionele technologie weer terug in je leven. Bepaal van elke technologie die je herintroduceert welke waarde deze heeft in je leven en hoe je de technologie specifiek gaat gebruiken om de ware te maximaliseren.

De CO2 uitstoot van internet

Het gaat over het stellen van een essentiële vraag: helpt deze vorm van technologie mij bij mijn belangrijkste waarden in het leven? Duurzaam leven is voor mij zo’n belangrijke waarde, daarom ging ik als eerste stap op zoek naar de link tussen mijn digitale leven en duurzaamheid. En om eerlijk te zijn: ik schrok met kapot! Wat blijkt? Internetten is super slecht voor het milieu. Zelfs zo slecht dat in 2020 de CO2 uitstoot van internet groter is dan die van de luchtvaartindustrie. Wait whut?

Iedere seconde die je online doorbrengt zorgt voor 20 milligram CO2 uitstoot. Nog niet in shock? Bedenk dan dat meer dan 3 miljard mensen het internet gemiddeld 21 uur (!) per week online gebruiken. Deze statistieken waren voor mij dé reden om mijn digitale opruimen nog een stuk serieuzer te nemen: immers, door digitaal te minderen zou ik niet alleen mezelf helpen om beter gefocust te blijven en meer rust te nemen, maar ik zou gelijktijdig ook mijn ecologische footprint verkleinen. Daar ging ik dus: alle apps op m’n telefoon moesten het veld ruimen, op vier na (bellen, klok, whatsapp en sms), en daar ging ik: vol optimisme m’n dertig dagen in.

Duurzame weken in schermtijd, minder in zelfliefde

Om je een lang, deprimerend verhaal te besparen vat ik de dertig dagen even voor je samen in enkele woorden: het was dramatisch. Ik verdwaalde (want geen Google Maps), ik kwam te laat op m’n werk (want geen NS app) en vergat afspraken (want geen notificatie van meetings meer op m’n telefoon). Kortom, het waren hele duurzame weken in schermtijd, maar iets minder duurzame weken in zelfliefde. Ik voelde me gestrest en alles behalve rustig.

Inmiddels weet ik het zeker: ik ben absoluut te streng voor mezelf geweest. Ik begon aan deze drie stappen met de gedachte dat ik graag wilde leren over mijn digitale gedrag, maar eigenlijk heb ik bijna elke vorm van digitaal gedrag geëlimineerd. Ik ben erin doorgeslagen. Kortom, het was een leerzame ervaring, maar niet op de manier waarop ik het had verwacht. Ik heb vooral geleerd dat ik wat milder mag zijn. Dat het ‘een beetje beter doen’ ook al heel goed is, simpelweg omdat het vol te houden is. Door m’n extreme aanpak ben ik nu namelijk weer terug bij af: m’n schermtijd is weer zoals deze was en zo mogelijk ben ik nog blijer met m’n telefoon dan ik al was. Niet helemaal wat ik voor ogen had… Tips anyone?

Marlous van der Veen

Marlous vindt de transitie van nu naar de nabije en verre toekomst prachtig. Het is haar doel om tot andere oplossingen te komen en daarmee te experimenteren. Niet omdat ze niet wil of kan accepteren hoe het nu is, maar omdat ze wil bijdragen aan hoe het kan zijn. Dat doet ze op drie manieren. Professioneel, als duurzaam strateeg in de energiewereld. Wetenschappelijk, door PhD onderzoek naar de energietransitie. Persoonlijk, door dagelijks te experimenteren met duurzaam leven en minderen in onze wereld van meer. Volg haar hersenspinsels via Instagram of lees mee op haar blog Minimalist Millennial.

www.minimalistmillennial.nl