Kleine baby’s worden iets minder klein
Voor we het goed en wel beseffen is ons kleine ventje ineens 7 maanden oud. Op luiervlak verandert er ineens het één en ander. Routines die eerst werkten, doen dat nu ineens niet meer. We passen enkele zaken aan.
Ruimere luiers
Onze kleine man gaat richting de kaap van 10 kg. Al enkele honderden grammen geleden voelden we dat het einde van dit ‘gratis-luiers-tijdperk’ eraan zat te komen. Ik bereidde me hierop voor door al enkele maanden geleden via de Facebookgroep ‘Luiermarkt’ een aantal luiers tweedehands te kopen. Op dit moment zitten we in een overgangsfase waarin we wat afwisselen tussen verschillende soorten luiers. Voor Thorin lijkt het allemaal om het even. Zou hij merken dat hij nu een ander merk aan zijn luierkontje heeft? Zou hij merken dat er drukknoppen opzitten in plaats van velcro? We denken het niet. Wij merken de klittenbandverandering telkens als we onze wasmachine opendoen: de grote klittenbandbol die er tot enkele weken geleden uitkwam heeft zich omgezet in enkele kleinere bolletjes (we blijven nog enkele klittenbanden in omloop hebben. Na de overgangsfase een helemaal ontwarde was die uit de machine komt?)
Meerdere wegwerp
De grote stap die Thorin zeker wel heeft gemerkt, is de stap naar de crèche. Vanaf nu gaat Thorin op de dagen dat ik werk naar de crèche, dus 3 dagen per week. Onze kinderopvang stapt jammer genoeg niet mee in ons wasbaar avontuur, dus zitten we momenteel in een dubbele positie: wegwerp in de crèche, wasbaar thuis. Het is wat zoeken, aangezien de stilaan vaste wasmomenten onderbroken zijn. Ik merk ook dat de luiers iets langer blijven liggen. Op dagen dat Thorin naar de crèche gaat, gebruikt hij er immers nog maar een tweetal. Ik voel soms mezelf neigen naar ‘zou ik die twee dan ook niet wegwerp doen?’, maar ik zet momenteel door. Elke uitgespaarde luier is er eentje bij. En mijn man denkt er ook zo over. Hij is zo geïnspireerd en geëngageerd dat ik vorige week in onze wasmachine een gewassen wegwerpluier vond. Even voor de duidelijkheid: de pamper was proper, ongelofelijk zwaar van het vele absorberen en niet opnieuw te gebruiken. Een verdienstelijke poging dus om heel extreem wasbaar te luieren.
Grotere plasjes
Van de ene op de andere dag lijkt onze kleine, schattige zoon ineens reuzeplassen te doen. Al enkele dagen op rij ervaren we lekken bij de heel vroege ochtendvoeding. Resultaat: zowel romper (heel doorweekt) als pyjama (heel vochtig) als slaapzak (licht vochtig) zijn in verschillende gradaties nat. We starten dus met bijboosteren. Aangezien hij in zijn luier al een booster heeft en de voorgevormde luier met moeite nog sluit, boosten we ook extra aan de buitenkant bij. We leggen sandwichegewijs nog een extra laagje tussen zijn voorgevormde luier en het overbroekje.
Wat een ongelofelijk dik, maar schattig luierkontje. Hij kan er amper nog mee zitten en leunt automatisch wat naar achteren. Gelukkig hoeft hij er enkel mee te slapen. Er blijven ondanks de vele lagen af en toe vochtigheden aanwezig, dus ik verdiep mij in nachtluiers. Wist je dat er nachtluiers zijn die tot 450 ml kunnen absorberen? (officieel, want op Facebookpagina’s spreken ze van 750 ml!) Ben ik de enige die dat echt heel veel vindt? Ik kan mij niet voorstellen dat ik ‘s nachts zoveel plas (en ik voel ook niet de behoefte om dit na te meten)
Nu ja, ik laat me toch overhalen en ben nu de trotse bezitter van een Petit Lulu maxi night drukknoppen met beertjesmotief. De luier is dik en droogt redelijk traag (en zo jammer dat nieuwe luiers steeds 3 keer gewassen moeten worden voordat ze te gebruiken zijn), maar hij is heel absorberend. In combinatie met een nieuw overbroekje met fleeceranden (lekker zacht, veel minder striemen!) zijn de nachten (nu ja, momenteel maar 1 nacht op 3 à 4 doordat we zo maar eentje hebben) droog en comfortabel voor Thorin. Aangezien de luier tot 16 kg gaat, laat ik me opnieuw overhalen. Ik kocht enkele dagen geleden nog één extra Petit Lulu maxi night bij (wat een naam!) en ik bestelde op de groei (hij wordt toch ooit nog groter en plast dan nog meer?) nog twee Anavy nachtluiers die het legendarische zuigvermogen van 450 ml hebben en die hij tot 20 kg kan dragen. Het feit dat de printjes superschattig zijn heeft mij totaal niet overtuigd hoor!
Sanne is mama van Nolan* (2015) en Thorin (februari 2018). Met de komst van haar kinderen kwam de groene microbe ook stilaan in haar leven. Ze gaat in kleine zaken op zoek naar een duurzamer leven. In deze filosofie paste ook het minstens uitproberen van wasbaar luieren. Ze is intussen actieve fan van die stoffen dingen, al weet ze er nog lang niet alles over en leert ze er dagelijks over bij. Sanne schrijft over haar zoektocht in de wereld van wasbaar luieren.
NO COMMENTS